پنجشنبه های مستند در مهر؛
چطور یک نقاش قهوه خانه ای به اژدر خالکوب معروف شد؟!
المور: علی قاسمی کارگردان مستند اژدر خالکوب با اشاره به روند پژوهش و ایجاد این مستند اظهار داشت که این اثر پرتره آخرین نسل نقاشان قهوه خانه ای است.
علی قاسمی کارگردان مستند «اژدر خالکوب» در گفتگو با خبرنگار مهر درباره ی آشنایی با حسین محمودی نقاش قهوه خانه ای سوژه این مستند اظهار داشت: به عنوان یک محقق و فردی که دغدغه کارهای اجتماعی و پژوهش های میدانی در عرصه هنر را دارم، قبل از این درباره ی حسین محمودی شنیده و با خالکوبی ها و کنده کاری های وی در بازار آشنا شده بودم. آشنایی نزدیک تر من با ایشان در یک جلسه نقد فیلم در انجمن سینمای جوان اتفاق افتاد، جایی که بوسیله یک دوست مشترک با این هنرمند آشنا شدم. این اتفاق حدودا به دو تا سه سال پیش برمی گردد. وی درباره ی انگیزه ساخت مستند درباره ی این موضوع بیان کرد: دوست ما قبلا با آقای محمودی همکاری کرده بود و ما نیز به هم معرفی شدیم تا ادامه یک طرح را اجرا نماییم. آقای محمودی در آن زمان در شهرستان زندگی می کردند و به سبب مشکلات سلامتی نتوانستند پروژه را با دوست ما ادامه دهند. آن پروژه فضایی تخیلی داشت و با بهره گیری از پرده سبز ساخته می شد. بعدها من ارتباطم را با ایشان حفظ کردم و با اجازه آن دوست، تصمیم گرفتم یک مستند پرتره از این هنرمند بسازم. قاسمی درباره ی لقب «اژدر خالکوب» برای این هنرمند عنوان کرد: حسین محمودی در دوره ای از زندگی اش به خالکوبی مشغول بود و درآمد خوبی نیز از این طریق داشت. او تقریباً بصورت شبانه روزی برای افراد مختلف حتی راننده ها خالکوبی انجام می داد. به سبب سابقه اش در نقاشی، توانسته بود طرح ها و شکل ها را به روشی سنتی روی بدن افراد خالکوبی کند. کیفیت کارش به حدی بود که به «اژدر خالکوب» معروف شد.
وی درباره ی منابع نقاشی قهوه خانه ای اظهار داشت: متاسفانه منابع بسیار کمی درباره ی نقاشی قهوه خانه ای در ایران وجود دارد. شاید نخستین کسی که به این هنر به عنوان یک فرم هنری در ایران توجه کرد، مارکو گریگوریان بود که این آثار را خریداری و جمع آوری کرد. قدیمی ترین نقاشان قهوه خانه ای تعدادشان به چهار یا پنج نفر می رسید و مشهورترین آنها شامل قوللر آقاسی، حسن اسماعیل زاده و چند نفر دیگر بودند. آقای محمودی با آقای اسماعیل زاده که همشهری شان نیز بودند، همکاری می کردند، اما خودشان می گویند که نقاشی را بصورت خودآموز یاد گرفته اند. این مستندساز اضافه کرد: متاسفانه از نسل قدیم نقاشان قهوه خانه ای دیگر کسی باقی نمانده و همگی فوت شده اند. امروز جوانانی هستند که این حوزه را ادامه می دهند، اما آنها به شیوه و سیاق قدیمی و با رنگ های گذشته کار نمی کنند. بعنوان مثال، آقای قوللر آقاسی از رنگ های منحصر به فردی استفاده می کرد و رنگ ها را با فرمول خاصی درست می کرد. وی اشاره کرد: آقای محمودی خودشان در مصاحبه ها و صحبت هایشان ادعا کرده اند که آخرین نقاش قهوه خانه ای هستند.
قاسمی درباره ی آثار باقیمانده از مرحوم حسین محمودی اظهار داشت: نقاشی های سنتی و قهوه خانه ای به طور معمول روی بوم نقاشی فروخته می شدند. در نتیجه آقای محمودی آرشیوی از کارهایش نداشت و فقط به سفارش نقاشی می کشید. در منزل او فقط چند اثر دیدم که یکی از آنها یک پرده بزرگ بود و متاسفانه در وضعیت مناسبی نگهداری نمی شد. این مستندساز درباره ی پخش و عرضه مستند «اژدر خالکوب» اشاره کرد: این مستند با حمایت مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی تولید شده است و این مرکز نیز مسئولیت توزیع و عرضه فیلم را بر عهده دارد. ما برنامه خاصی برای پخش این مستند نداریم و درحال حاضر تابع تصمیم های مرکز گسترش هستیم. اما معتقدم این موضوع یک میراث تکرارناپذیر است. ما دیگر کسی مانند اژدر خالکوب نداریم و مردم باید این مستند را ببینند و با این هنرمند آشنا گردند.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات کاربران المور در مورد این مطلب